Sermon Tone Analysis

Klein pinksteren in adventstijd.

Voor de kinderen:

Wie van jullie heeft wel eens een geheim?

We hebben sinterklaas achter de rug, en misschien heb je wel een Suprise gemaakt… en mag je dan verklappen wat er in zit?

Nee toch… maar dat is wel moeilijk.

En heel vaak lukt het gewoon niet, om het niet te vertellen… Je wilt zo graag vertellen.

Als je wat ouder bent, dan lukt dat beter… Nou stel je voor, dat je vader of je moeder je een geheim delen.

Op de komende koningsdag, mag jouw klas als enige van alle klassen uit Nederland, bij de Koning op bezoek komen.

Nou, ik denk dat je het wel zou geloven.

Misschien kun je even je vinger opsteken als je het zou geloven….

En dan vertellen ze ook nog dat jij als enige van de klas de koning een cadeau mag geven.

Dat is het heel spannend vind je niet?

Je wordt er ook wel zenuwachtig van, en je wil graag even met iemand hierover praten.

Je vraagt het aan je ouders, en je mag even naar een klasgenoot toe om erover te praten.

Je rent weg en je komt bij het huis van je vriendje of vriendinnetje aan, die is buiten nog aan het spelen.

Je rent naar hem of haar toe en je zegt Hey… Dan draait je vriendje of vriendinnetje zich om, en voordat jij wat kan zeggen, zegt ze: hey echt gaaf he, dat we naar de koning mogen en wat leuk dat jij een cadeau mag geven!

… Nou als je het dan nog niet geloofde, dan weet je het nu wel zeker toch?

Wat wordt je dan blij, en je kunt samen allerlei dingen bedenken die jullie gaan doen en niet doen, wel gaat zeggen en niet gaat zeggen ….

Nou daar gaat het in dit verhaal ook over.

Maria had een geheim, een heel heel bijzonder geheim.

Ze zou moeder worden van Jezus… Dat had een engel tegen haar gezegd.

Ze geloofde het, dat dit zou gebeuren.

En de Engel had gezegd, ga maar naar Elisabeth, met haar kun je er over praten, want zij heeft ook een kindje gekregen, terwijl dat helemaal niet kon.

En dat geloofde Maria, en daarom ze is gegaan, en toen ze bij Elisabeth kwam, toen zei die precies hetzelfde wat de engel zei.

Toen wist ze het helemaal zeker, en zo hebben ze samen God gedankt.

Want als je blij wordt, dan ga je bijna als vanzelf zingen, toch?

Beiden hebben een lied gemaakt.

En in de preek vandaag gaan we over het lied van Elizabeth nadenken.

En nu gaan we het lied van Maria zingen…

Introductie

Geliefde gemeente van de Heere Jezus,

Pas was ik in Utrecht en ik liep door het centrum en mijn oog viel op een etalage… prachtig verlicht, versiert met dennetakken, en kledingpoppen stonden keurig uitgedost met de nieuwste mode.

De etalage achtergrond was wat rozig getint, en op de etalage stond met duidelijke letters: Feest van Verlangen… Au, voelde ik, dat doet pijn.. Een nieuwe stap in de secularisatie, het woord kerst is te christelijk en raakt niet iedereen.

En kerst, als oud verhaal, vind de post-moderne mens te bekrompen.

Daar wil je in deze multi-religieuze samenleving niet meer mee geassocieerd worden.

Tegelijk legt het de vinger bij iets anders, want waar vullen wij deze adventstijd mee?

Is dat met voorbereidingen voor het kerstdiner, het decoreren en versieren van je huis, het vooral gezellig hebben met familie en vrienden en met elkaar?

Op zich ook niet gek toch, want wat is adventsverlangen eigenlijk?

Kijk je dan uit naar de geboorte van Jezus, of naar de wederkomst?

Maar het eerste is al geweest, en het tweede moet nog komen en wanneer dat gebeurt dat weten we niet… Is het kerst dan toch goed gekenmerkt door deze etalage, als het feest van Verlangen?

De tekst van vandaag spreekt ons van iets anders.

Het spreekt niet van verlangen, maar van vervulling.

Kijk maar in de tekst, vers 41… en Elizabet werd vervuld met de Heilige Geest… Het heeft iets van Paulus zegt: in de volheid van de tijd… Daar gaat het over met kerst.

We kennen een specifiek feest, die daaraan ook gewijd is, het is het pinksterfeest.

Daarom willen we vandaag nadenken over Pinksteren in Adventstijd.

Ik heb vier punten:

1. Het is lichamelijk merkbaar

2. Jezus is het middelpunt

3. Ootmoed is de vrucht

4. Effectief het resultaat

Kinderen voor jullie nog een keer, dan kun je het opschrijven Pinksteren in Adventstijd: Lichamelijk merkbaar, Jezus is het middelpunt, ootmoed is de vrucht, effectief is het resultaat.

Het is lichamelijk merkbaar

Gemeente, jongelui, 16, 17, 18 jaar is Maria, als ze bezoek krijgt van een engel.

Zij heeft geen universitaire studie gedaan, en heeft geen hoge positie.

Ze woont in een onbetekenend dorpje, dat ook nog eens slecht bekend staat, en ze is de aanstaande verloofde van een timmerman.

Ze is een heel gewoon meisje.

En dan verandert haar leven … ze krijgt bezoek van een engel met een duizelingwekkende boodschap… zij, dat meisje van 16, 17, 18 jaar, zal de moeder worden van de Messias, van, wat zei de engel ook al weer: de Zoon van de Allerhoogste… De Heilige Geest zal over haar komen, en een eicel bevruchten en dat vruchtje zal de Messias zijn… ze zal zwanger worden, maar niet van Jozef… Wat moet ze nu? Naar Jozef toe, en dat haar vertellen?

Hij ziet haar al aankomen… Dan herinnert ze zich dat de Engel iets zei over haar nicht, over Elizabeth.

En haar besluit staat vast, ze zal op reis gaan.

Het is niet naast de deur, ze moet van Galilea in het Noorden naar Judea in het zuiden.

Waarschijnlijk heeft ze om Samaria heen gereisd, en zal het een tocht zijn van zo’n 180 km een tocht van een paar dagen.

Maar de lengte van de tocht kan haar niet tegenhouden.

Dit wondere geheim, ze moet het delen, het zoekt een uitweg, net als dat geheim in het voorbeeld met de kinderen.

En God weet dat, en God heeft daarin voorzien.

Wat is God goed… Als je het met Hem waagt, je door Hem laat inschakelen en meenemen, dan zal Hij ook voor je zorgen, en je geven wat je nodig hebt.

En Jozef dan, met wie ze ondertrouwt is? Met wie ze al een huwelijkscontract is aangegaan, maar waarmee ze de voorbereidingen treft om te gaan trouwen… Het wordt door Lukas niet vermeld, maar ik ga ervan uit dat ze afscheid heeft genomen en verteld dat ze haar nicht ging opzoeken.

Mooi trouwens om te zien hoe zelfstandig Maria hier al was.

Jongeren hebben energie en ideeen, en mooi als je als ouders daar ook ruimte voor geeft.

Of ze al van te voren afgesproken hebben dat ze 3 maanden weg zou blijven, dat weten we allemaal niet, maar blijkbaar kon hun relatie dat aan.

Tussen twee haakjes, jongelui, als je verkering hebt, zou je dat volhouden om zo lang elkaar niet te zien?

Of zou je dat niet aandurven, want je weet maar nooit of de ander….

Ook in de verkeringstijd komt het al op trouw aan.

Investeren in elkaar door met elkaar te praten en brieven naar elkaar te sturen zijn enorm waarde vol, en verdiept je relatie.

Lichamelijk contact, dat vloeit uit deze kennismaking voort, met respect voor elkaars grenzen, en de grenzen die God aan een relatie geeft.

Dit respect leert jou jongens, je te beheersen.

Waardoor je ook in het huwelijk oog houdt voor je vrouw.

En het leert jou meisjes aan te geven wat je wel, en niet wil, waar je wel klaar voor bent en waar niet.

En de grenzen van God respecteren?

De seksuele omgang, dat is iets wat God alleen binnen het huwelijk wil hebben.

Het was zonneklaar voor Jozef en Maria dat het kind in de buik van Maria, niet van hen samen kon zijn.

Het wordt zoveel mooier en beter, als je de regels van God hanteert.

Echt waar…

En Maria gaat op weg, haastig op weg, gedreven doordat de engel heeft gezegd, ga naar je nicht Elizabeth.

Al zoekend en vragend is ze waarschijnlijk uitgekomen bij het huis van Elizabeth, en ze loopt naar binnen, en ze ziet Elisabeth, en op het moment dat ze haar begroet, gaat er een schok door Elizabeth heen.

Het kind, Johannes, zo’n 26-30 weken oud, volgens de profetie vervuld met de Heilige Geest vanaf de baarmoeder, doet hier al zijn eerste werk: het wijst zijn moeder op de Zaligmaker.

Kinderen, als je moeder een kindje in de buik heeft, dan zegt je moeder vast wel eens, kom eens hier: dan kun je het kindje voelen.

In het begin zijn het zachte klopjes, maar als het kind richting de 40 weken gaat, nou dan zie je de buik van je moeder zich gewoon vervormen, en af en toe hoor je je moeder misschien wel Au zeggen, of zit me niet zo te schoppen… Zoiets moet het geweest zijn voor Elizabeth, maar wel zo, dat ze herkent dat dit een bijzondere beweging is.

Ze herkent het als opspringen van vreugde, in vers 44.

Het woord wat voor opspringen wordt gebruikt is vergelijkbaar met het woord waarmee in de Septuagint de kalversprongen worden aangeduid die uit de stal de wei in worden gelaten (Maleachi 3:20).

En dan, opnieuw zie je hier de lichamelijke uiting van de vervulling met de Heilige Geest, een luide stem.

Echter, geen onverstaanbare kreet, geen schreeuw of een vallen in de geest, maar wel een stem vol van emotie, ze kan zich niet inhouden en met haar volle verstand geeft ze uiting aan de kracht en volheid die haar bezielt.. Op andere plaatsen wordt het gebruikt om een hevig tumult weer te geven.

Je vraagt je af, waarom dat hier nodig is… Een beetje rustig, zouden we misschien als nuchtere Hollanders zeggen, of … kan het een beetje zachter… Misschien denk je dat ook wel eens, als je opzienbarende bekeringen hoort, of mensen vol enthousiasme een verhaal hoort doen.

Als het echt van de Heilige Geest is denk je dan, dan zou er niet zoveel lawaai zijn, God werkt in de stilte…

Maar hier niet dus, met luide stem moet Elizabeth het uitroepen.

Je merkt dezelfde drang als Maria vervulde in het gaan naar Elizabeth, het is dezelfde drang, dezelfde Geest die Elizabeth vervulde, en dat zoekt een uitweg…

Ons lichaam doet hierin volledig mee.

Zo kun je je soms getrokken voelen naar de kerk.

Ik weet nog heel goed dat ik op moest passen in een weekend op een gezin wat niet meer naar de kerk gaat.

Je bent dan niet in je vertrouwde omgeving en het is een hele bewuste keus om dan toch met zijn allen naar de kerk te gaan.

En toen ik door dat dorp liep, voelde ik me als het ware getrokken om naar de kerk te gaan.