Sermon Tone Analysis

Sálmar

Upphafssálmur: Lofsyngið Drottni (SB 009)

Fyrir ritningarlestur: Dýrð í hæstum hæðum (SB 004)

Fyrir prédikun: Dauðinn dó en lífið lifir (SB 156)

Fyrirbæn safnaðarins: Drottinn vor konungur, dýrlegt er nafn þitt hið blíða (SB 005)

Þakkarfórn: Þér lof vil ég ljóða (SB 535)

Lokasálmur: Nú gjaldi Guði þökk (SB 026)

Tilkynningar fyrir messu

Velkomin til messu í JELK.

Við erum Játningarbundin Evangelísk Lútersk kirkja.

Vonandi hafa allir fengið messuskrá og sálmabók með auka söngblaði.

Yfirlit yfir sálmana er hérna á veggnum.

Ég heiti Sakarías Ingólfsson og er prestur þessa verkefnis, ég mun prédika og þjóna fyrir altari.

Við höfum engann fastan organista, nema að einhver vilji hlaupa inn í hlutverkið í þessu augnabliki, en annars mun ég gera mitt besta til að leiða sönginn á píanóinu líka.

Kollekta

Almáttugi, eilífi Guð! Vér biðjum: Veit þú oss að vér, sem haldið höfum þessa páskahátíð, mættum fyrir þína náð komast frá þrældómi syndarinnar til hins andlega frelsis, og með réttri trú og kristilegum kærleika þjóna Jesú kristi, þínum elskulega syni, Drottni vorum, som með þér og Heilögum Anda lifir og ríkir, sannur Guð um aldir alda.

Amen.

Ritningarlestur

Fyrri ritningarlestur þessa Drottins dags er að finna í spádómsbók Jesaja, fertugasta og þriðja kafla, versum átta til þrettán.

L: Þannig hljómar hið heilaga orð.

S: Guði sé þakkargjörð.

L: Síðari ritningarlestur þessa Drottins dags er að finna í fyrsta Jóhannesarbréfi, fimmta kafla, versum fjögur til tólf.

L: Þannig hljómar hið heilaga orð.

S: Dýrð sé þér Drottinn, því þú hefur orð eilífs lífs!

Hvert annað ættum vér að fara!

Við syngjum saman Dauðinn dó en lífið lifir, númer 156 í sálmabókunum

Guðspjall

P: Guðspjallið skrifar guðspjallamaðurinn Jóhannes.

S: Guði sé lof og dýrð fyrir sinn gleðilega boðskap.

Guðspjall þessa drottins dags er að finna í Jóhannesarguðspjalli, tuttugasta kafla, versum nítján til þrjátíu og eitt, og hljómar svo í Jesú nafni.

P: Þannig hljómar hið heilaga guðspjall.

S: Lof sé þér Kristur.

Prédikun

Inngangur

Þrívegis í guðspjalli þessa drottins dags heyrum við orðin: Friður sé með yður.

Þessi orð skipta texta guðspjallsins í þrjár minni einingar.

I : Í fyrsta sinn: Friður sé með yður

Það var komið að kveldi fyrsta páskadag, daginn þegar Jesús reis upp frá dauðum, og englar frá hinum opnuðu gröfina til þess að lærisveinar Jesú gætu séð að hún var tóm.

Jesús var þar ekki lengur.

Þannig hófst langur og spennandi dagur.

Frá morgni til kvölds höfðu komið fregnir til postulanna úr ýmsum áttum, og ekki laust við að þeir voru í nokkurri ringuleið.

Fyrst voru það konurnar sem höfðu farið til grafarinnar árla morguns.

Þær höfðu fundið gröfina tóma og vissu ekki hvað orðið hafði af líkama Jesú.

Pétur og Jóhannes hlupu til grafarinnar og fundu hana líka tóma.

Jesús birtist svo Maríu Magdalenu og hinum konunum, og þær sögðu postulunum einnig frá þessu.

Síðar um daginn birtist hann Símoni Pétri, og hann greindi hinum frá.

Síðdegis birtist hann tveimur lærisveinum á leið til bæjarins Emmaus.

Einnig þeir hlupu til Jerúsalem — jafnvel eftir myrkur, þegar von gat verið á ræningjum — til að greina frá því sem þeir höfðu séð og heyrt.

Niðurstaðan var augljós: Jesús hafði gert hið ómögulega.

Hann var upp risinn frá dauðum.

Kannski var það einmitt vegna þessa, sem lærisveinarnir voru svo hræddir við viðbrögð Gyðinga.

Prestarnir höfðu þegar á föstudagskvöldi haldið því fram að lærisveinarnir myndu reyna að stela líkama Jesú.

Þeir höfðu heyrt Jesú tala um upprisuna, og vildu sjá til þess að hún yrði ekki sviðssett.

Hérna, í þessu eina tilviki, virðast þeir hafa hlustað betur á Jesú heldur en lærisveinarnir.

Þess vegna sáu þeir til þess að rómverskir verðir vour staðsettir við grafarmunnan.

Prestarnir höfðu komið því til leiða að Jesús var krossfestur, og gert það sem þerir gátu til að halda honum kyrrum í gröfinni.

Þá var spurningin á hverju þeir gátu tekið uppá eftir atburði dagsins?

Læriveinarnir höfðu lítinn áhuga á því að komast að því af eigin raun, og þess vegna læstu þeir sig inni.

Jesús, sem gengið hafði gegnum klettaveggi grafarinnar, gekk nú inn í þetta læsta herbergi, og stóð mitt á meðal þeirra.

hann heilsaði þeim með þessum orðum: “Friður sé með yður!”

Það liggur kannski beinast við fyrir okkur að skilja þetta sem venjulega kveðju.

Gyðingar eru jú vanir því að heilsa hver örðum með hebreska orðinu fyrir frið.

Shalom ‘aleychem þýður einmitt “Friður sé með þér” Sömu kveðju nota líka arabar á sínu máli, Al-Salamu alaykum.

Ennfremur varð friðarkveðjan algeng í frumkirkjunni, þar með talinn sem hluti af helgisiðum hennar.

Gildir ekki hið sama um þessa kveðju Jesú?

Nei, því samhengið sýnir okkur að þetta er meira heldur en kveðja.

Hér er um að ræða frið Guðs.

Englarnir utanvið Betlehem sungu um þennan frið fyrir hirðana á jólanóttu: “Dýrð sé Guði í upphæðum, og friður á jörðu og mönnunum velþóknun.”

Jesús talaði um þennan frið á skírdagskvöldi:

John 14:27 (IS1981)

27 Frið læt ég yður eftir, minn frið gef ég yður.

Ekki gef ég yður eins og heimurinn gefur.

Hér er ekki verið að tala um frið sem eitthvert innra jafnvægi eða þá tilfinningu sem getur fylgt raunverulegum friði.

Jesús er að tala um vöruna sjálfa: Raunverulegan frið!

Frið við Drottinn Guð! Þetta er ekki bara kveðja, heldur yfirlýsing.

Friður Drottins sé með yður.

Ekki er það heldur bara kurteisisleg ósk, heldur byggist þessi yfirlýsing á mjög ákveðinni forsendu: A séð hafi verið um það sem kom í veg fyrir friðinn.

Þ.e. að séð hafi verið um sekt syndarinnar.

Því það var Kristur sjálfur sem sá um það, og sönnunina er að finna í sárunum í höndum hans og síðu.

Syndin, sem reitti Guð til reiði, sem vann sér til sektar fyrir það að brjóta gegn lögmáli Guðs, og sem lá undir dómi hans, hafði verið afplánuð.

Sektin, sem er dauðinn, hefur verið greidd.

Sárin í hönum Krists og síðu hans er því til sönnunar.

Réttilega fögnuðu postularnir þegar þeir sáu Jesú, því þeir höfðu öðlast fyrirgefningu syndanna, og áttu þar með frið við Drottinn Guð.

II: Í annað sinn: Friður sé með yður

En friður Drottins var auðvitað aldrei ætlaður postulunum einum.

Þegar Jesús talar þessi orð í annað sinn, hefur hann það fyrir stafni.

Hér bera orðin “Friður sé með yður” nefnilega svolítið aðra merkingu.

Í fyrsta skiptið var Friður Drottins gefinn postulunum.

Í þetta sinn talar Jesús um að friður hans eigi að fylgja postulunum, og að þeir eigi að bera hann út.

Eins og Faðirinn sendi Krist, eins sendir Kristur nú lærisveina sína, til að prédíka nákvæmnlega þessi sömu orð.

Þegar sendiboðar Krists hafa Heilagan Anda með sér, og tala þessi orð, þá er það Kristur sjálfur sem talar.

Þannig rætast orð hans sem hann talaði nokkrum dögum áður, og við finnum í 13. kafla jóhannesarguðspjalls:

Postulunum var gefið það verk að prédika fagnaðarerindið um upprisu Krists, það er að segja sigur hans yfir dauðanum.

Og með þeim sigri kemur fyrirgefning syndanna og friður við Guð til allra manna.

Jesús ávann okkur þennan sigur á krossinum.

Þar greiddi hann alla okkar sekt.

Loforðið um að þetta eigi að koma þér og mér til gagns, kemur til okkar í krafti Heilags Anda með prédikun fagnaðarerindisins.

Og það er einmitt þetta sem er fagnaðarerindið: Kristur hefur sigrað yfir dauðanum, áunnið okkur fyrirgefningu syndanna, og nú býðst hún okkur einfaldlega sem yfirlýsing um það að syndir okkar eru fyrirgefnar.

Svo veitum við fyrirgefningunni viðtöku, einfaldlega með því að trúa og treysta á hana.

Ef þú trúir þá hefur þú, ef þú treystir þá átt þú.