alleen op zee met tegenwind
door markus • Sermon • Submitted
0 ratings
· 9 viewsNotes
Transcript
Sermon Tone Analysis
A
D
F
J
S
Emotion
A
C
T
Language
O
C
E
A
E
Social
Door de Heer gestuurd
Door de Heer gestuurd
( een lees in gehoorzaamheid)
De dag is voorbij en de avond gekomen, de maaltijd is over een men is verwonderd over wat Jezus heeft gedaan. Nu is het echt tijd om naar huis te gaan voor de mensen. Jezus stuurt de discipelen vooruit in de boot naar Beth Saida wat zoiets als Tehuis voor vissers betekend. Hier woonden de vissers en ook sommigen van de discipelen waren van hier; Petrus Andreas en Filippus.
Jezus zou de menigte naar huis sturen en dan de eenzaamheid zoeken voor zichzelf. Tijd om te zien wat de Vader doet, en zo weer kracht te krijgen om door te gaan in een wereld vol nood. Vorige week hadden we dat al geconcludeerd. Bediening moet in balans zijn. Een gezonde balans tussen werk en rust, toerusting en uitdelen Strijd en aanvechtingen en overwinning over dat alles.
In de boot
Jezus stuurt ze ze de zee op. De discipelen volgen het bevel op. En een bevel is het: Hij dwong hen in te gaan. Bijna hetzelfde woord wordt gebruikt bij Simon van Cyrene. Zij presten een voorbijganger om het kruis te dragen. Om aan te geven hoe dat gegaan moet zijn. Natuurlijk niet op straffe van de dood, maar meer zoals een vader of moeder hun kinderen een opdracht geven dat uitgevoerd moet worden. Niet vragen maar doen; geen discussie. Ze krijgen hier de les om te gehoorzamen zonder tegen te spreken of tegen te sputteren. Dit is een les die wij in ons leven ook vaak krijgen van de Heer. Hoe vaak vraagt Gods woord ons niet om iets te doen, maar wij proberen er altijd weer excuses voor te vinden om het niet te doen of we proberen tegen te sputteren door nuances aan te brengen die voor God helemaal niet van belang zijn. God vraagt ons niet om grote offeranden, maar om een Stille en zachtmoedige geest () )
3 Uw sieraad zij niet uitwendig: het vlechten van haar, het omhangen van goud of het dragen van gewaden, 4 maar de verborgen mens uws harten, met de onvergankelijke (tooi) van een zachtmoedige en stille geest, die kostbaar is in het oog van God.
22 Maar Samuël zeide: Heeft de Here evenzeer welgevallen aan brandoffers en slachtoffers als aan horen naar des Heren stem? Zie, gehoorzamen is beter dan slachtoffers, luisteren beter dan het vette der rammen.
Jezus had de discipelen al vaker gezonden. Iedere keer hadden zij gedaan wat Jezus vroeg. Zonet nog: bij het voeden van de 5000: geeft Gij hen te eten… maar direct hun redenering als antwoord, meteen tegensputteren. Vaak zijn wij net zo. Wat Heer dat kunt u toch niet menen!?… Wilt u nu echt dat ik de onderste weg ga, maar zij doet …?!Hij is steeds maar onrechtvaardig tegenover mij en nu moet ik stil zijn en het overlaten aan U? Hoe bedoeld u een tweede mijl gaan!!! Met hem??? Heer dat kan toch niet uw plan zijn? U heeft toch plannen van hoop en voorspoed voor m? Ik zie niet in wat dit daaraan bij draagt?!!! Vaak zijn wij net van die sputterende tieners die zeuren om hun zin te krijgen of om ergens onder uit te komen. Zet het vuil buiten! Nee ik was gisteren al aan de beurt, kan een ander het niet doen… Ik wil niet het is vies en zwaar en het stinkt..
Jezus is aan het opvoeden. Hij beval ze aan boord te gaan en naar Bethsaida te gaan? Mondig als we zijn zouden we vragen: waarom, wat staat er op de agenda om daar te doen? want als je studie maakt van vers 53 komen ze meteen weer aan in Genesareth. Wij zouden die vraag stellen? Wij zouden twijfelen aan het nut, de efficientie en of we het wel willen en leuk vinden. Wat worden wij er beter van?
Door de Heer gestuurd en nu in problemen
Door de Heer gestuurd en nu in problemen
( een les in vertrouwen)
Jezus alleen op de berg. De discipelen alleen op zee. Maar er is een verschil. Terwijl de Heer bidt en kracht ontvangt zwoegen de discipelen en kost het hen alles om op hun bestemming te komen. Ze zijn in zwaar weer terecht gekomen en dat terwijl ze deden wat de Heer van hen vroeg.
Het is bijzonder om te ontdekken dat er zich vragen aan je opdringen als het tegen zit die je nooit zult hebben als alles voor de wind gaat. Ik kan me levendig voorstellen dat men heeft gedacht: waarom heeft Hij ons nu vanavond perse naar Beth Saida willen sturen. Waarom niet morgen of als de wind is gaan liggen. Wat voor nut heeft het dat we juist nu weg moesten en precies naar een plek tegen de wind en de golven in. Had het niet kunnen wachten, had het niet anders gekund? En die vragen kunnen we zelf ook hebben in ons eigen leven. Als alles lekker loopt is er niks aan de hand, maar zodra we tegenwind ervaren of stormen ondervinden, beginnen de vragen e n frustraties te komen.
Heer waarom naar Betsaida? Waarom nu?
Heer waarom naar Betsaida? Waarom nu? Goede vraag want als we kijken naar vers 53 zien we dat ze vrijwel direct doorgegaan zijn windje mee naar de Gennesaret! Er is geen verslag van ook maar iets belangrijks in Betsaida… Wellicht slaap, maar dat had ook op locatie gekund en ook windje mee naar Gennesareth, toch? Maar
Je ziet het voor je: de apostelen roeien met de riemen die zij hebben. NIet voor het eerst, en zeker ook niet voor het laatst, en elk werk heeft zo zijn mindere karweitjes en zijn leukere klussen. Maar dit overstijgt alles. In de storm door Jezus schuld. Waarom hadden ze ook al weer geluisterd? Het gaat voor geen meter dit had veel gemakkelijker en beter gekund. Nu worstelen ze al de hele nacht tegen de stormwind en de golven. Alle hens aan dek, en alles op alles om maar vooruit te kunnen. Het is een martelgang laat vers 48. Het wordt vertaald met aftobben, maar het grondwoord is veel sterker, een marteling en een kwelling.
Vorige keer dat zij in de storm waren was Jezus aan boord. Hij sliep wel, maar Hij was erbij om in te grijpen en dat had Hij gedaan op wonderlijke wijze. Het had opperste verbazing en verwondering te weeg gebracht bij de discipelen. Het had ze doen beseffen dat Hij de wind en zee in zijn macht had, en wie anders kon dat van zichzelf zeggen? Hij was Uniek....
Maar nu heeft Hij hen als meester vooruit gestuurd en moesten ze wel zonder hem gaan. Nu was hij er niet bij… Nu wist hij niet hoe groot de nood en de frustratie waren. of ....
We zweven even over het water terug naar het land. We komen aan bij de berg waar de Heer Jezus is. Hij heeft de scharen naar Huis gestuurd en Zijn tijd met de Vader gehad. Nu kijkt Hij naar zijn vrienden, zijn mannen, zijn dienaren. Hij ziet het meteen, ze worstelen wat af. Ze hebben de wind tegen, ze zijn in de storm terechtgekomen. Hij kent hun frustratie en pijn, dat is helemaal geen vraag! Hij weet wat maaksel wij zijn. Hij doorzoekt zelfs de donkerste schuilhoeken van ons hart.
Zou het bij de discipelen door hun hoofd gegaan of waren ze misschien te druk met hun problemen...
2 Wanneer gij door het water trekt, ben Ik met u; gaat gij door rivieren, zij zullen u niet wegspoelen; als gij door het vuur gaat, zult gij niet verteren en zal de vlam u niet verbranden.
Hij is er hoor, in je storm en je ellende.
In de problemen en door de Heer bezocht
In de problemen en door de Heer bezocht
(Wandelen met Jezus en toch een hard hart hebben)
In de laatste nachtwake ergens tussen 3 en 6 in de ochtend komt Jezus dan voorbij… Ook zoiets Hij gaat voorbij… Het is niet dat de Heer zijn richting kwijt was, hij wilde voorbijgaan… Hij wilde het zo! En de discipelen? Zij zagen Hem Ze herkenden hem niet als hun vriend en Heer. Hij liep immers op het water! Wie kan dat nou? In Johannes 14 zegt Jezus tegen Fillipus: Ben ik nou zo lang bij jullie en ken je me nog niet? En als je dat leest denk je: ja inderdaad, zie je het dan nog niet? Maar hoevaak zijn wij niet exact hetzelfde als Fillippus? We hebben Gods Woord, We hebben zijn beloften, we hebben onze gedenkstenen, en toch, als we beproefd worden, of als we de wind tegen hebben, moeten we erkennen dat we hem net als fillippus niet goed kennen.
Herkennen we hem in onze beproevingen, of zien we hem ook voor iets anders aan in de nachten van onze zorgen en tegenslagen?Een spook misschien, een harde heer zoals in de gelijkenis van de talenten… Liefdeloos .... kan het u niet schelen dat we vergaan...als u hier geweest was was mijn broeder lazarus niet gestorven, ach in ons allen zit een maria, een martha een fillippus een petrus. Paulus schreef hier over: als ik Hem maar kenne en de kracht van Zijn opstanding… ()
9 en in Hem moge blijken niet een eigen gerechtigheid, uit de wet, te bezitten, maar de gerechtigheid door het geloof in Christus, welke uit God is op de grond van het geloof. 10 (Dit alles) om Hem te kennen en de kracht zijner opstanding en de gemeenschap aan zijn lijden, of ik, aan zijn dood gelijkvormig wordende,
Dit alles om Hem te kennen en de kracht zijner opstanding
Hebt u dat verlangen ook? Meer, dieper, beter Hem te kennen… of ben je tevreden met wat je nu hebt, en hoe je hem nu kent. Je weet toch dat ie aan het kruis is gegaan, het weel mooi zo… Dominee, ik heb de bijbel al een keer gelezen, dat hoef ik niet meer, het is goed zo ik ben toch protestant. Oh dwaas, je hebt er niets van begrepen, je bent zo ver weg. net genoeg kennis om jezelf voor de gek te houden dat je wat bezit, terwijl je niks hebt. Lege handen een dode ziel, en eeuwig oordeel in het vooruitzicht.!
Paulus gaat verder: niet dat ik het reeds verkregen zou hebben of volmaakt zou zijn.... maar ik jaag ernaar! Doen hoor, jagen naar meer kennis meer leven meer liefde in Hem door Hem en uit Hem...
Je beproevingen dragen bij aan het vertrouwen in Hem, de gehoorzaamheid aan hem, en het kennen van Hem.
Paulus zegt na nachten zonder slaap, en stokslagen en veroordelingen en martelingen en schipbreuk om de zaak van Christus: Want ik weet op wie ik mijn vertrouwen heb gevestigd! Ik weet het Ik weet het ik weet het… Hij laat niet los, Hij bidt voor me dat mijn geloof niet zal bezwijken, Hij strijd voor mij en ik mag stil zijn… Hij is mijn Heelmaker… Mijn redder in donkere nachten en grote stormen
Ruwe stormen mogen woeden, alles om mij heen zij nacht,
maar God mijn God zal mij behoeden,
ben ik zwak, bij Hem is kracht
Een spook misschien, een harde heer zoals in de gelijkenis van de talenten… Liefdeloos .... kan het u niet schelen dat we vergaan...
Daar ie is dan de Heer van de schepping, de Meester in de stormen, het licht in de nacht.
als u hier geweest was was mijn broeder lazarus niet gestorven, ach in ons allen zit een maria, een martha een fillippus een petrus.
Paulus schreef hier over: als ik Hem maar kenne en de kracht van Zjn opstanding...
Nu is hij daar en hij spreekt: eerst vermandend
Weest moedig, weest geen lafaard: Moed is niet de afwezigheid van angst, maar het gevoeld van verantwoordelijkheid ondanks de angt die je bekruipt. een vermaning dus: Dat is ook wel eens nodig. dat we ons bewust blijven dat we met onze God kloeke daden zullen doen! Dat mag je ook best wel eens herhalen voor jezelf of proclameren.
Ik ben het… Mijn schapen kennen mijne stem… hoor je het : het moet de stem van de Herder zijn... Rust in de harten, maar geen rust in de omstandigheden. Die rust van binnen is de grootste zegen, maar Hij is bij machte ook de omstandigheden te veranderen.
weest niet bevreesd… Volmaakte Liefde drijft de vrees uit toch? Ik hoor het kinderliedje dat ik leerde op school: Je hoeft niet bang te zijn, als oorlog komt of pijn, leg maar gewoon je hand, in die van onze Heer.... Weest niet bang, ik ben erbij.
We zien hem aan boord klimmen en met Jezus aan boord in je Levensscheepje ben je al reeds op je bestemming.
O dat het zo zal zijn dat we net als de discipelen bovenmate verbaasd zullen zijn iedere keer dat de Heere ingrijpt in ons leven.
Het lied gaat verder:
Moet ik lang zijn hulp verbeiden
Zijne liefde blijft mij leiden
door een nacht, hoe zwart, hoe dicht
voert hij mij in ’t eeuwig licht
Er is een helper groot van kracht, Hij is aan uw zij. Hij zal niet begeven en niet verlaten zou hij soms liegen? Er zullen altijd tegenslagen zijn in ons leven, werk en bediening, maar we zullen nooit alleen staan in de stijd.
Maar wat lot,'t zij dood of leven,
smaad of eerbetoon, mij wacht,
Jezus zal mij nooit begeven:
ben ik zwak, bij Hem is kracht.
Gunst van mensen, raad van vrinden,
bitt're haat van kwaadgezinden,
hoogte, diepte, vreugd of rouw,
niets ontrooft mij aan Gods trouw.
AMEN