Sermon Tone Analysis

Door de Heer gestuurd

( een lees in gehoorzaamheid)

De dag is voorbij en de avond gekomen, de maaltijd is over een men is verwonderd over wat Jezus heeft gedaan.

Nu is het echt tijd om naar huis te gaan voor de mensen.

Jezus stuurt de discipelen vooruit in de boot naar Beth Saida wat zoiets als Tehuis voor vissers betekend.

Hier woonden de vissers en ook sommigen van de discipelen waren van hier; Petrus Andreas en Filippus.

Jezus zou de menigte naar huis sturen en dan de eenzaamheid zoeken voor zichzelf.

Tijd om te zien wat de Vader doet, en zo weer kracht te krijgen om door te gaan in een wereld vol nood.

Vorige week hadden we dat al geconcludeerd.

Bediening moet in balans zijn.

Een gezonde balans tussen werk en rust, toerusting en uitdelen Strijd en aanvechtingen en overwinning over dat alles.

In de boot

Jezus stuurt ze ze de zee op.

De discipelen volgen het bevel op.

En een bevel is het: Hij dwong hen in te gaan.

Bijna hetzelfde woord wordt gebruikt bij Simon van Cyrene.

Zij presten een voorbijganger om het kruis te dragen.

Om aan te geven hoe dat gegaan moet zijn.

Natuurlijk niet op straffe van de dood, maar meer zoals een vader of moeder hun kinderen een opdracht geven dat uitgevoerd moet worden.

Niet vragen maar doen; geen discussie.

Ze krijgen hier de les om te gehoorzamen zonder tegen te spreken of tegen te sputteren.

Dit is een les die wij in ons leven ook vaak krijgen van de Heer.

Hoe vaak vraagt Gods woord ons niet om iets te doen, maar wij proberen er altijd weer excuses voor te vinden om het niet te doen of we proberen tegen te sputteren door nuances aan te brengen die voor God helemaal niet van belang zijn.

God vraagt ons niet om grote offeranden, maar om een Stille en zachtmoedige geest () )

Jezus had de discipelen al vaker gezonden.

Iedere keer hadden zij gedaan wat Jezus vroeg.

Zonet nog: bij het voeden van de 5000: geeft Gij hen te eten… maar direct hun redenering als antwoord, meteen tegensputteren.

Vaak zijn wij net zo.

Wat Heer dat kunt u toch niet menen!?… Wilt u nu echt dat ik de onderste weg ga, maar zij doet …?!Hij is steeds maar onrechtvaardig tegenover mij en nu moet ik stil zijn en het overlaten aan U? Hoe bedoeld u een tweede mijl gaan!!! Met hem??? Heer dat kan toch niet uw plan zijn?

U heeft toch plannen van hoop en voorspoed voor m? Ik zie niet in wat dit daaraan bij draagt?!!! Vaak zijn wij net van die sputterende tieners die zeuren om hun zin te krijgen of om ergens onder uit te komen.

Zet het vuil buiten!

Nee ik was gisteren al aan de beurt, kan een ander het niet doen… Ik wil niet het is vies en zwaar en het stinkt..

Jezus is aan het opvoeden.

Hij beval ze aan boord te gaan en naar Bethsaida te gaan?

Mondig als we zijn zouden we vragen: waarom, wat staat er op de agenda om daar te doen?

want als je studie maakt van vers 53 komen ze meteen weer aan in Genesareth.

Wij zouden die vraag stellen?

Wij zouden twijfelen aan het nut, de efficientie en of we het wel willen en leuk vinden.

Wat worden wij er beter van?

Door de Heer gestuurd en nu in problemen

( een les in vertrouwen)

Jezus alleen op de berg.

De discipelen alleen op zee.

Maar er is een verschil.

Terwijl de Heer bidt en kracht ontvangt zwoegen de discipelen en kost het hen alles om op hun bestemming te komen.

Ze zijn in zwaar weer terecht gekomen en dat terwijl ze deden wat de Heer van hen vroeg.

Het is bijzonder om te ontdekken dat er zich vragen aan je opdringen als het tegen zit die je nooit zult hebben als alles voor de wind gaat.

Ik kan me levendig voorstellen dat men heeft gedacht: waarom heeft Hij ons nu vanavond perse naar Beth Saida willen sturen.

Waarom niet morgen of als de wind is gaan liggen.

Wat voor nut heeft het dat we juist nu weg moesten en precies naar een plek tegen de wind en de golven in.

Had het niet kunnen wachten, had het niet anders gekund?

En die vragen kunnen we zelf ook hebben in ons eigen leven.

Als alles lekker loopt is er niks aan de hand, maar zodra we tegenwind ervaren of stormen ondervinden, beginnen de vragen e n frustraties te komen.

Heer waarom naar Betsaida?

Waarom nu?

Heer waarom naar Betsaida?

Waarom nu? Goede vraag want als we kijken naar vers 53 zien we dat ze vrijwel direct doorgegaan zijn windje mee naar de Gennesaret! Er is geen verslag van ook maar iets belangrijks in Betsaida… Wellicht slaap, maar dat had ook op locatie gekund en ook windje mee naar Gennesareth, toch?

Maar

Je ziet het voor je: de apostelen roeien met de riemen die zij hebben.

NIet voor het eerst, en zeker ook niet voor het laatst, en elk werk heeft zo zijn mindere karweitjes en zijn leukere klussen.

Maar dit overstijgt alles.

In de storm door Jezus schuld.

Waarom hadden ze ook al weer geluisterd?

Het gaat voor geen meter dit had veel gemakkelijker en beter gekund.

Nu worstelen ze al de hele nacht tegen de stormwind en de golven.

Alle hens aan dek, en alles op alles om maar vooruit te kunnen.

Het is een martelgang laat vers 48.

Het wordt vertaald met aftobben, maar het grondwoord is veel sterker, een marteling en een kwelling.

Vorige keer dat zij in de storm waren was Jezus aan boord.

Hij sliep wel, maar Hij was erbij om in te grijpen en dat had Hij gedaan op wonderlijke wijze.

Het had opperste verbazing en verwondering te weeg gebracht bij de discipelen.

Het had ze doen beseffen dat Hij de wind en zee in zijn macht had, en wie anders kon dat van zichzelf zeggen?

Hij was Uniek....

Maar nu heeft Hij hen als meester vooruit gestuurd en moesten ze wel zonder hem gaan.

Nu was hij er niet bij… Nu wist hij niet hoe groot de nood en de frustratie waren. of ....

We zweven even over het water terug naar het land.

We komen aan bij de berg waar de Heer Jezus is.

Hij heeft de scharen naar Huis gestuurd en Zijn tijd met de Vader gehad.

Nu kijkt Hij naar zijn vrienden, zijn mannen, zijn dienaren.

Hij ziet het meteen, ze worstelen wat af.

Ze hebben de wind tegen, ze zijn in de storm terechtgekomen.

Hij kent hun frustratie en pijn, dat is helemaal geen vraag!

Hij weet wat maaksel wij zijn.

Hij doorzoekt zelfs de donkerste schuilhoeken van ons hart.

Zou het bij de discipelen door hun hoofd gegaan of waren ze misschien te druk met hun problemen...

Hij is er hoor, in je storm en je ellende.

In de problemen en door de Heer bezocht

(Wandelen met Jezus en toch een hard hart hebben)

In de laatste nachtwake ergens tussen 3 en 6 in de ochtend komt Jezus dan voorbij… Ook zoiets Hij gaat voorbij… Het is niet dat de Heer zijn richting kwijt was, hij wilde voorbijgaan… Hij wilde het zo! En de discipelen?

Zij zagen Hem Ze herkenden hem niet als hun vriend en Heer.

Hij liep immers op het water!

Wie kan dat nou?

In Johannes 14 zegt Jezus tegen Fillipus: Ben ik nou zo lang bij jullie en ken je me nog niet?

En als je dat leest denk je: ja inderdaad, zie je het dan nog niet?

Maar hoevaak zijn wij niet exact hetzelfde als Fillippus?

We hebben Gods Woord, We hebben zijn beloften, we hebben onze gedenkstenen, en toch, als we beproefd worden, of als we de wind tegen hebben, moeten we erkennen dat we hem net als fillippus niet goed kennen.

Herkennen we hem in onze beproevingen, of zien we hem ook voor iets anders aan in de nachten van onze zorgen en tegenslagen?Een spook misschien, een harde heer zoals in de gelijkenis van de talenten… Liefdeloos .... kan het u niet schelen dat we vergaan...als u hier geweest was was mijn broeder lazarus niet gestorven, ach in ons allen zit een maria, een martha een fillippus een petrus.

Paulus schreef hier over: als ik Hem maar kenne en de kracht van Zijn opstanding… ()

Dit alles om Hem te kennen en de kracht zijner opstanding

Hebt u dat verlangen ook?